the Genius Boy

 Aşk, bir eylem değildir.  Bir eylem olsaydı, o eylemi yapan bir özne olması gerekirdi. Aşkın öznesi aşık değil maşuktur.  Çünkü, "birine tutuldum" dediğinizde, kendi dışınızda, etkin olarak değil, edilgin olarak aşk eyleminin parçası olursunuz.  O yüzden aşka bilinç eşlik etmez.

 Felsefe için “bilgiyi ve hakikati arama işidir” denilir, oysa felsefe bir hakikat ortaya koyamaz. Zira hakikat kesin ve mutlak olandır ve onu da ancak vahiy ve din sağlar. Zaten felsefede bilgiden ziyade “bilginin aranması” önemlidir. İlle de cevap vermek bile gerekmez.Önemli olan aramadır. “Sürekli bir arayış ama hiçbir zaman netliğe ulaşamayış” düşüncesidir. Zira madde merkezlidir ve maddenin sonsuz olduğu düşünülür. “Madde sonsuz olduğu için yorum ve arayış da sonsuz olur” düşüncesi açığa çıkar. Felsefe sadece “nedir?” sorusunu sorar, oysa “niçin?” sorusu daha önemlidir ve hayatın iki yönünü de kapsar ki buna cevabı ancak din verebilir.

 Tutarsız anne-baba tutumu hakkında: Anne babanın birbirlerini çocuğun yanında eleştirmenleri, küçük düşürmeleri,biri çocuğu azarlarken, diğerinin hemen müdahale ederek çocuğu korumaya çalışması çocuğa zarar verici davranışlar arasındadır. Bu durum çocuğun neyin doğru neyin yanlış olduğunu ayırt edememesine, şımarıklık,kural tanımamazlık,söz dinlememe,anne babaya saygı duymama gibi sorunlara yol açar Bu tutarsızlık, çocuğun ne zaman ,nerede, ne yapacağını bilmesine sebep olabilir. Çünkü hangi davranışın doğru veya yanlış olduğunu bilemez ve anlayamaz. Anne baba ikilemi çocukta da karar vermeyi etkiler ve kendi görüş ve düşüncelerini aktaramazlar

 "Irkçılık hastalıktır." veya "Irkçılık zeka geriliğidir." gibi toplumsal ve politik meseleleri patolojik bir alana itmek ne kadar konforlu değil mi?  Çünkü bir anda çözme ve ortadan kaldırma yetkisini ve yetisini kendinden atıvermiş oluyorsun. "Irkçılık, hastalık ve zeka geriliğidir ve ben de doktor veya konunun uzmanı olmadığımdan tedavi edemem. Uğraşamam.  Konforlu alanımdan topluma ve onun hastalıklarına sallar dururum."  Ama ne hikmetse tedavi yetkisi olmayanın tanı koyma yetkisi oluyor; ikiyüzlülük ve konformistlik.

 Şimdi şu açıkça bilinmelidir ki biz hazla  mutluluğu birbiriyle karıştırıyoruz. Bu kavramları aynı anlamda kullanıyoruz. Sizce bu ne kadar sağlıklı bir tutum? Bir şeyi anlamak istiyorsak, şeylerin kökenine veyahut kaynağına gitmek gerekiyor. Şimdi biz de öyle yapıp, ilk etapta TDK'ye göre tanımlarından daha sonra aralarındaki farka işaret edeceğiz.  Haz : isim.  Haz kelimesi, hoşa giden duygu, ezgi anlamına gelmektedir. Diğer bir anlamı bir durumdan, bir şeyden duygusal olarak haz almaktır. Sürdürülmesi istenen ılımlı ve doygunluk veren coşku. Mutluluk : isim.  Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, mut (I), ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik. Tanımlara genel hatlarıyla baktığımızda bariz açık ayrımlar görünmese de mutluluğun daha soyut bir manada yol çizdiğini ve bir süreç olduğu, hazzın ise somut muhtevasıyla kısa süreli olduğu çıkarımı mümkün görünmektedir. Haz dışsal, mutluluk ise içsel olduğu ve ayrıca hazzın somut, mutlulu