the Genius Boy

Sevgi ne güzel şey değil mi? Hepimiz sevgiyi yaşamak isteriz ve sevginin bize yaşattırdığı o içsel huzurun enerjisiyle dolup taşarız. Peki sevgi bir yerden sonra nasıl yerini hüzne ve şiddette bırakır ki? Sevginin kendisi güzel iken ne oluyor da sevgi adı altında şiddet görürüz. Bizi buna iten nedir? Bunu irdeleyelim.. "İnsan her şeyin ölçüsüdür" diyen ilk çağ filozoflarından Protagoros'un sözüyle başlamakta fayda vardır. Protagoros'un bu sözü sevgi bağlamında açıklamak gerekirse, sevginin iyi veya kötü olmayıp bir varoluşsal saf enerji olduğu ve insanın sevgi adı altında yaptıkları ölçümsel  yaklaşımları sevgiyi iyi ya da kötü gösterir. Biz bugün sevginin nasıl kötüye dönüştüğünün altındaki etkileri inceleyeceğiz. Biz insanlar iyi ve güzel şeyleri elimize gözümüze bulaştırmakta yeterince tecrübeleyiz. Bu güzel şeylerden biri de sevgi. Sevgi duyunca ya görünce sevgi duyan özneyi kendimize katmak, onu sahiplemek ve kontrol altına almaya çalışırız. Neden? Çünkü k

İnsanlar, dil aracılığıyla iletişim kurarak anlaşır. Bu anlaşma neticesinde duygular ve düşünceleri ötekine aktarır. Duyguları ölümsüz kılarak onu bir sanat eserine dönüştüren özel bir duygu durumu var ki; iki insanın birbirine özel görünüp ve bunun sonucunda sevgi sözcükleriyle bunu bir hissiyata dönüştürüyor bunun adı da aşk. Aşıkken güzel kelimeler zihnimizde coşar ve aşık olduğumuz kişiye iltifatlar ederiz. Duygu taşmasıyla beliren bu söz banyosunda  çeşitli kurallarla bunların kağıda dökülmesiyle şiir denen edebi bir yapıt oluştururuz.  Şiir, şairin içindeki sözcük kuyusunda taşan nağmeleri kağıta dökmesiyle  ortaya çıkar. Eseri ortaya koyan şairin eseri neye ve de kime yazdığı eserin niteliğini taşımaktadır. Aşık, aşığında bulduğu vasıfları edebi bir esere dönüştürürken aşığında ne bulmaktadır? Aşığında bulduğu vasıflar arzusuna hitap ediyorsa  bu aşk değildir. Yok eğer aşığın varlığına hitap ediyorsa aşktır.  Ne yazık ki şairler, şiir yazarken bazen gerçek duygulara sahip olmayı